تو مجموعه‌ ی لطف‌ و جود و عطایی

***

تو مجموعه‌ ی لطف‌ و جود و عطایی
تو یک چشمه از جوشش هَل اَتایی
تو دریاچه نه ؛ بَحر بی انتهایی

.
چه‌ گویم‌ که‌ هستی ؟ چه‌گویم‌ چه‌ هایی ؟
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

تو زهرا خصالی تو زهرا جمالی
تو زهرا مَآبی تو زهرا جلالی
تو زهرا سِرشتی تو زهرا مثالی

.
تو در دوره‌ ی خویش خیرالنّسایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

تویی راحت جان موسی بن جعفر
تویی روح و ریحان موسی بن جعفر
تویی یاس بُستان موسی بن جعفر

.
تو بنت الامامی تو بنت الهُدایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

تو عَذراترین مریم اهل بیتی
تو در هر دمی همدم اهل بیتی
در اسرار حق ، مَحرم اهل بیتی

.
تو تندیس آن چارده مُقتدایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

همای بهشتی و عرش آشیانی
که در عُشّ دین صاحب آستانی
تو باب الرّضایی تو بابُ الجَنانی

.
بهشت خداوند در خاک مایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

تو مانند کلثوم ، زینب ترینی
خدیجه وقار اَستی و بی‌ قرینی
وفادار مانند اُمّ البنینی

.
تو منظومه ی جمع معصومه هایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

چه گویم ؟ که بابا ثنای تو گفته
” فداها ابوها ” برای تو گفته
به مدحت ولیّ خُدای تو گفته

.
که در حشر تو شافع شیعه هایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

در اطراف صحنت غُباریم بانو
به درگاهتان خاکساریم بانو
به لطفت در این شهر داریم بانو

.
عجب کاظمینی ؛ عجب کربلایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

تو نَفس نفیس اَنیس النّفوسی
تو همشیره‌‌ ی شخصِ شَمس الشّموسی
درِ خانه ات از پی خاکبوسی

.
رسیدند صدها چو شیخ بهایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

از این در چو بُردیم فیض دو چندان
طمع‌ کار گشتیم ما مستمندان
به اقرار ما فرقه‌ ی دردمندان

.
تو با درد هر بینوا ، آشنایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

اگرچه در این خاک کم غم ندیدم
در این شوره زار آب زمزم ندیدم
به من درد دادند و مرهم ندیدم

.
ولی از قُمم نیست مِیل جُدایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

به این خسته حال مجاور نظر کن
تو ای روح شعرم به شاعر نظر کن
به من هم به عنوان زائر نظر کن

.
تو رُخصت دهی می‌ شوم نینوایی
تو معصومه هستی و اُخت الرّضایی

.

.

.

محمد قاسمی

.