ساربانا ز اشتران بگشای بار

لحظه‌ ای ما را به حال خود گذار

.

این که بینی سرزمین کربلاست

خاک او آغشته با خون خداست

.

در حریم قدسی صحرای دوست

بشنو این گلبانگ ، این آوای اوست

.

نی نوا ، در نینوای راستین

مویه‌ ها دارد ز نای اربعین

.

ناله ، آتش بال در پرواز بین

همطراز آه گردون تا زمین

.

اشک می‌ ریزد ز چشم کائنات

در عزای تشنه‌ کامان فرات

.

آن بلاجویان که تا بزم حضور

راه پیمودند با سامان نور

.

رایت توحید از اینان پایدار

ماند و می‌ ماند به دور روزگار

.

گر فرات اینجا چو دریا خون گریست

نی عجب ، خورشید بر هامون گریست

.

.

.

مشفق کاشانی

.