شانه ی ضرب دیده اش نگذاشت

***

شانه ی ضرب دیده اش نگذاشت موی او را دوباره ” شانه ” کند

باید انگار جای بازوی خود مادرش شانه را بهانه کند

.

زینب از دست های لرزانش  خوب فهمید هُرم آتش را

مادرش زیر لب چنین می گفت با تو هم اینچنین زمانه کند

.

اشک هاشان برای هم زیباست کربلا و مدینه ای برپاست

زینب افتاده است یاد غلاف مادرش یاد تازیانه کند

.

آن زمانی که دید آتش را آستین در دهان گذاشت ولی

خوب فهمید روز عاشورا خیمه ها را عدو نشانه کند

.

درب آتش گرفته سویی بود  روی دیوار جای خون مانده

با وجود هجوم خاکستر خانه را او چگونه خانه کند 

.

حرف های علی و زهرا هم  خود چنان روضه ای ست مکشوفه

آن زمانی که فاطمه می گفت تشیعش را علی شبانه کند

.

.

.

علی اصغر یزدی

.